dimecres, 27 de gener del 2010

Somnis (Sueños)


Me veo en la necesidad de contarlo, cuesta mucho, es un gran sacrificio, voy caminando lentamente por el camino de la vida, a veces me pierdo pero comienzo de nuevo con mis pasos indecisos, hay piedras que obstaculizan mi paseo, hay personas que interrumpen y lo hacen más difícil, soy firme y tozuda como una mula , llego a mi destino a veces exhausta y vuelvo a correr el mismo camino de vuelta.

Miro la tele para pasar el tiempo pero el gusanito me corroe, no cesa el muy cabrón, me tienta como si no hubiera nada mejor en el mundo que aquello por lo cual no duermo.
Por la noche sigo dando vueltas y vueltas sín saber que hacer, hasta que me levanto para sucumbir en el pecado," tómatelo con calma Geni, me digo, no quieras hacer lo imposible en un día, tienes que ir poco a poco pues el camino es largo y sudoroso", es como aquel que quiere adelgazar de golpe y en un mes, nonono,eso no es bueno, tengo unos compañeros que lo lograron, al fín llegaron a la meta despues de tanto y tanto caminar.

De momento lo reducido ha sido mucho, digamos que he llegado a la mitad, no me vengais con monsergas que ya se de que va el asunto, lo que necesito son ánimos para terminar la carrera, Grrrrrrr....grrrrrrrr!!!!!!!

Os preguntareis el porque de todo esto y no hay cosa más sencilla que esta respuesta, me tocan demasiado los bolsillos, en mi última visita al droguero me dejó muertecita, otra subida ! Y aquí es donde dije, BASTA! Me paro, no me da la gana de pagar y pagar, aparte de lo otro que todos sabemos y que no quiero ni nombrar porque lo tengo requetesuperarchioído, usease, que toda esta historia viene a deciros que estoy dejando de fumar, buaaaa,buaaaa!, a veces me vuelvo como una fiera despiadada y es el mono del parque, otras, me lo tomo con filosofía, como si nada estuviera pasando.

Os aviso y quien avisa no es traidor, no hagais mucho caso de mis comentarios en vuestros blogs, hay días que os puedo morder una oreja, solo os pido paciencia porque me altero facilmente, jejejeje, se que lo comprendereis,os prometo que sereis los primero en saber que ya no fumo ni uno, aunque esto todavía lo veo lejos.

30 comentaris:

Txema ha dit...

No sabía que fumaras, jajaja. Pero ya te acostumbrarás a dejarlo.

Ah, y puedes morderme lo que quieras.

un beso, bombón.

m.eugènia creus-piqué ha dit...

TXEMA
Hola guapo, tu siempre tan madrugador.Ñacñacñacñac,Ummmmmmm!!!
Petonets.

RGAlmazán ha dit...

Cabréate, es normal. Pero sigue el camino que no es nada fácil. Luego no te arrepentirás. Hoy cuesta trabajo. Mañana será menos duro, y luego... lo conseguirás.
Muchos hemos pasado por eso, y es duro pero es posible.

Salud y República

Anabel Rodríguez ha dit...

Todo mi apoyo. Aunque ahora pases momentos duros, lo conseguirás y te alegrarás. Mucha fuerza.

alicia barajas ha dit...

Geni, yo lo dejé también hace unos tres o cuatro años (después de 20 non-stop). Te diré que no fue tan difícil como la gente dice y que lo dejé de la noche a la mañana. Fue una cuestión de que llegó mi momento y pasé de un paquete diario a NADA DE NADA. Lo único que puedo decirte es que lo que a mí me impulsó definitivamente fue llegar a convencerme de que fumar era un impulso autodestructivo, que me estaba machacando a mí misma con saña y me dí cuenta de que yo no me merecía dicho castigo. De ahí vino la decisión y ahora puedo decir con orgullo que he pasado al otro grupo de los que se construyen poco a poco... Seguro que ya lo has logrado. Lo peor es la decisión, luego todo va rápido cuando te das cuenta de que no hay vuelta atrás. Te parecerá mentira pero te aseguro que es más fácil de lo que todo el mundo dice. Muchos ánimos y sigue por ese camino positivo. Besos

Felipe Medina ha dit...

Cuesta y cuesta pero,al final,cuando se alcanza la cima da mucha satisfacción.

Bufa,rebufa,cabréate porque ello también es parte del proceso.

Paciencia y mucho ánimo

Beso

Luis Antonio ha dit...

Dejar de fumar es una de las decisiones más inteligentes que he tomado en mi vida. Te animo a que persevers y te deseo mucha suerte porque realmente vale la pena.

Un cordial saludo

m.eugènia creus-piqué ha dit...

RAFA
Estoy poniendo todo el empeño, pero si veo que me pongo como una vaca mochi, creo que lo dejaré,me voy a pesar cada díaaaaa !

m.eugènia creus-piqué ha dit...

ANABEL
Hay momentos que me subo por las paredes y eso que de momento solo estoy bajando la cantidad de cigarrillos que fumaba, ojalá lo consiga, gracias por tu apoyo.

m.eugènia creus-piqué ha dit...

SINKUENTA
Buf nenita !No quiero ni pensar en dejarlo de golpe, esto que hiciste no lo podría hacer, mi consumo son 2 paquetes diarios, desde que he comenzado he bajado a uno y....lo conseguiré, pero no a tu ritmo,jejejeje, yo soy más lentorra, pasito a pasito, de momento me he prohibido fumar en casa por lo que cada vez tengo que ir a la terraza a hacerlo y con este frío, no veas, se me pasan las ganas pronto,jajajaja,gracisa Alicia, ya te contaré como voy.

m.eugènia creus-piqué ha dit...

FELIPE
Por bufidos no queda Felipe, jajaja me vieras, hay veces que parezco un búfalo!!Petonets.

m.eugènia creus-piqué ha dit...

LUIS ANTONIO
Gracias por tus ánimos, espero llegar y vencer.Saludos.

Unknown ha dit...

Geni bonica, plantejat'ho com un repte diari.
Cap al novembre de l'any passat un dia em va agafar la venada i vaig dir: avui no fumo. I no he tornat a fer-ne ni un més i això que a casa el meu home i les meves filles fumen. Jo m'he tornat una pesada a la que molesta el fum però de moment no hi he tornat i si et digués que m'ha costat molt t'enganyaria.
He trencat hàbits, em va costar molt ficar-me a escriure a l'ordinador sense encendre la cigarreta però aquí tens una fumadora compulsiva que, de moment, no fuma.
Ànims.
Petons sense fum.

m.eugènia creus-piqué ha dit...

ANTONIA
Nena, es que vosaltres teniu una força de voluntat que es massa, jo aixis de cop,no puc, ja m'agradaria, ho vaig fent poc a poc, tracto de fumar menys cada dia y de moment ho estic aconseguint, segur que arribara un moment en que ja pugui dir, ara ja cap mes, de moment encara no puc, la bona voluntat ja l'hi poso, tot es començar,et vas engreixar ??? Es la por que em fa, tothom que deixa el tabac es posa com una vaca.Grrrrrrrrr.

Unknown ha dit...

No Geni, no m'he engreixat. Bé una mica pels torrons i les gormanderies pròpies de Nadal. Ara ja et dic que miro molt prim amb allò que menjo i que cada dia surto a passejar a bon pas.
Allò que engreixa és el que menges no la manca de tabac. Si menges una mica menys no només no t'engreixes sinó que t'aprimes.
Ànim. Jo sempre dic que si fumes tabac negre deu ser més fàcil deixar-ho que no pas si fumes ros.
O potser és igual. Penso que més que la dependència física és tota mental.
Petons i ja ens ho aniràs explicant.

MFe ha dit...

Ánimo, ánimo y muchoooo ánimo...
Yo también debería.. ainssssss....

Un beso fuertote!!!

Isabel Martínez Barquero ha dit...

Cuesta mucho, muchísimo. Es horrible, pero se pasa. Te lo dice una fumadora que lo dejó hace poco después de 35 años fumando. Eso sí, no se consigue con premios de pocos cigarrillos ni con uno de vez en cuando. Así me premié yo después de estar 8 meses sin fumar y volví a enradarme en los humos como una imbécil. Y por tonta, a pasar de nuevo el mono.

Geni, no hay término medio. Como los alcohólicos. O todo o nada. Plantéatelo sin dramatismo. Sólo di: "Pues hoy no voy a fumar". Igual al día siguiente y así paulatinamente. Lo conseguirás, pero el mono no hay quien te lo quite.

Aguanta el mono, el mal humor, que te comprendemos. El primer día sin fumar es para subirse por las paredes. Despues, sigue siendo duro, pero te dices: "Si aguanté... ¿Lo voy a estropear ahora? Búscate lo que te consuele. Tú mejor que nadie lo sabe.

Petons.

Antonio Rodriguez ha dit...

Yo ya no se que es eso de fumar, solo cuando algun incivico me echa el humo a la cara. Hace tantisimos años que fumé el último cigarrillo, que casi ni me acuerdo de cuando.
Felicidades por haber ingresado en el club del aire limpio.
Un beso.

Abuela Ciber ha dit...

Una noticia estupenda la que has compartido.

Espero que tengas las fuerzas suficientes para seguir, en especial que eres una mujer inteligentes y sabes de lo importante que dejes ese vicio.

Te lo digo por experiencia, fui operada de los dos pulmones y no es nada lindo.

Luego al pasar el tiempo saborear los aromas es fascinante

Y como ves ya tienes quien morder ja ja!!!!!

Cariños

Ciberculturalia ha dit...

Ánimo guerrera, tú lo conseguiras. Eso si con mucha fuerza se voluntad porque se lo difícil que es dejar ese vicio. Ya llevo cuatro años y no me arrepiento. Los beneficios son claros.
Besos preciosa

m.eugènia creus-piqué ha dit...

ANTONIA
Fumo tabac negre i del mes fort HABANOS, avui m'he pesat i estic igual, em fa por pero continuaré,grrrrrrrr.

m.eugènia creus-piqué ha dit...

ALMA
Ya te explicaré como va el asunto,jejejeje.Besotes.

m.eugènia creus-piqué ha dit...

ISABEL
TU QUIERES MATARMEEEEEEE !!!!!!
Buaaaa,buaaaaaa,buaaaaa, dejarlo de golpeee!!!!
Me veo incapaz, mira, ahora mismo voy a fumar uno porque no puedo más, tengo compañeros de trabajo que lo han hecho, dijeron basta y fué basta de un día para otro,grrrrrrrr,grrrrrrrrr, me falta tanta voluntad, espero llegar a eso quizá cuando esté más acostumbrada a fumar menos, de momento por algo he empezado, que ya es mucho, eran 2 paquetes y.... diarios, que los compro por cartones para no ir cada día al droguero, buf ! creo que lo conseguiré.Besos sín humo.

m.eugènia creus-piqué ha dit...

ANTONIO
Estoy en ello, todavía no he ingresado del todo, lo intento, veremos.

m.eugènia creus-piqué ha dit...

ABU
Prepárate porque vas a recibir más de un mordisco,jajajaja.Besos.

m.eugènia creus-piqué ha dit...

CIBER
Por lo que veo todos sois ex fumadores!!
Si vosotros lo habeis conseguido, YO TAMBIENNNNNNN.Besos con nerviossssssss.

Eastriver ha dit...

Si yo pude, yo que me arrastraba, lloraba, soñaba, si yo pude, tú puedes. No digo que a mi me costase más que a nadie: digo solo que hay gente a la que le cuesta más que a otra. Y yo era de los que les cuesta más, hasta el horror. Hace casi cinco años. Y sigo teniendo ganas a ratos. Pero ahora ya no sufro, igual que viene se va. Tiene razón Isabel: somos drogradictos for ever! Mira, sólo hablar de tabaco ya me vienen ganas, es espantoso. Pero con el tiempo el mono físico desaparece y entonces el mono psicológico se combate fácilmente: te apetece en algunos momentos y dura un suspiro, porque te olvidas.
Después de años solo puedo decir que adelante, que te aconsejo que lo dejes, que seas fuerte, que al final vale la pena. Pero sigo preguntándome que tendrá el tabaco: el nivel de enganche es descomunal. Cuando dejé los porros no me costó ni una décima parte que el tabaco. Quiere esto decir que el tabaco es peligroso, más de lo que sospechamos. Si me muerdes en alguna entrada te diré: Darling, yo te comprendo de puta madre, qué duro es eso, pero endavant que tu pots! Muaks

m.eugènia creus-piqué ha dit...

EASTRIVER
Ay mi niño, hoy me he portado muy mal, no seguí las normas de estos días pasados y me ha cogido un ataqu de nervios, me he tomado dos tilas y me siento muy enfadada, más bien cabreada conmigo misma, espero que mañana no suceda lo mismo, gracias por tus ánimos, a veces me hundo y pienso que no lo voy a conseguir nunca, pero si tu has podido,YES I CAN.Petonets molt i molt enfadats,grrrrrrrrrr.

Unknown ha dit...

Yo lo dejé hace 12 años,pero no es ningún mérito mío,me puse tan grave que era imposible que fumara,luego durante muchos años soñaba que fumaba y despertaba sintiéndome fatal por haber fracasado,menos mal que solamente eran sueños.
Es difícil dejarlo,ánimo.Abrazos

Josep ha dit...

Hola Gènia.
Yo digo que soy un fumador que ya no fuma.
Me costó horrores dejar los "Ducados",pero vale la pena.
Déjalo Gènia, y no escuches a los que te digan..."PUES YO EN DOS SEMANAS LO SUPERÉ DEL TODO".
Porque como dicen todos no es fácil los primeros dias, y creo que no es la cantidad de cigarrillos, sino la voluntad de cada uno. En todo caso, los médicos te pueden ayudar.
CONCLUSIÓN: SI HEMOS SIDO CAPACES DE SUPERAR AL AZNAR, ESTO DEL TABACO ESTÁ "CHUPAO"
Te deseo suerte.
Una abraçada.